Merkez Bankası Dijital Para Birimlerinin Tehlikeli Etkileri
İÇERİKLER
Tüketicilerin merkez bankası dijital para birimlerini çevreleyen gelişmelere karşı dikkatli olmaları için çeşitli nedenler var.
Tüketicilerin merkez bankası dijital para birimlerini çevreleyen gelişmelere karşı dikkatli olmaları için çeşitli nedenler var.
Natalie Smolenski, Bitcoin Politika Enstitüsü’nde kıdemli danışman ve Texas Bitcoin Foundation’ın yönetici direktörüdür ve Dan Held, Trust Machines’de bir Bitcoin eğitimcisi ve pazarlama danışmanıdır.
Bu makale, Natalie Smolenski tarafından Dan Held ile birlikte yazılan Bitcoin Politika Enstitüsü teknik incelemesinden “ABD Merkez Bankası Dijital Para Birimlerini (CBDC’ler) Neden Reddetmeli”den bir alıntıdır.
CBDC’ler dijital nakittir. Anonim olarak işlem görebilen geleneksel (fiziksel) nakitten farklı olarak, dijital nakit tamamen programlanabilir. Bu, CBDC’lerin merkez bankalarının işlem yapan tarafların kimlikleri hakkında doğrudan bilgi sahibi olmalarını sağladığı ve herhangi bir işlemi engelleyebileceği veya sansürleyebileceği anlamına geliyor. Merkez bankaları kara para aklama, dolandırıcılık, terörün finansmanı ve diğer suç faaliyetleriyle mücadele etmek için bu güce ihtiyaç duyduklarını savunuyorlar. Ancak aşağıda göreceğimiz gibi, hükümetlerin mevcut kara para aklamayı önleme ve müşteri yasalarınızı (“AML/KYC”) kullanarak mali suçlarla anlamlı bir şekilde mücadele etme yeteneği, milyarlarca kişi için finansal gizliliği etkin bir şekilde ortadan kaldırırken, en iyi ihtimalle yetersiz olduğunu kanıtladı. insanlar.
İşlemleri bloke etme ve sansürleme yeteneği de bunun tersini ima eder; işlemleri gerektirme veya teşvik etme yeteneği. Bir CBDC, yalnızca belirli perakendeciler veya hizmet sağlayıcılarda, belirli zamanlarda, belirli kişiler tarafından harcanabilecek şekilde programlanabilir. Hükümet, belirli şirketlerle diğerlerine kıyasla harcamayı teşvik etmek için “tercih edilen sağlayıcılar” ve diğerleriyle yapılan harcamaları cezalandırmak için “cesareti kırılan sağlayıcılar” listelerini tutabilir. Başka bir deyişle, bir CBDC ile nakit, yalnızca önceden tanımlanmış koşullar altında harcanabilen bir gıda damgası gibi devlet tarafından verilen bir jeton haline gelir. Her işlemde test yapılabileceği anlamına gelir.
Ancak sansür, caydırıcı ve teşvik edici işlemler, programlanabilir nakit ile merkez bankalarına sunulan tek güç değildir. Bankalar ayrıca nakit bakiyelerini sınırlayarak (Bahamaların CBDC’leri için zaten yaptığı gibi) veya belirli bir miktarın üzerindeki bakiyelere “ceza” (negatif) faiz oranları uygulayarak tasarruf – dijital nakit tutmayı – caydırabilir. Bu, tüketicilerin M1 veya M2 banka bakiyelerinin (ticari bankalar tarafından kendilerine verilen kredi parası) çok fazlasını nakde (M0) dönüştürmesini önlemek için kullanılabilir. Ne de olsa, çok fazla insan aynı anda nakit (zor para) talep etmek için acele ederse, ticari bankalar fondan mahrum kalacak ve başka sermaye kaynakları bulamazlarsa kredilerini önemli ölçüde azaltabilirler. Merkez bankaları, anlaşılır bir şekilde, genellikle ekonomik durgunluk veya bunalımlarla sonuçlanan bu “kredi sıkışıklıklarını” önlemek isterler. Bununla birlikte, politika müdahaleleri, insanları, fiat para birimi rejimi altındaki en zor ve en güvenli para biçimi olan M0 para birimine erişimden de mahrum ediyor ve parasal krizler durumunda milyarlarca insanı, özellikle de en yoksulları rücu etmeden bırakıyor.
Elbette, merkez bankaları sadece belirli bir miktarın üzerindeki bakiyelere değil, tüm nakit varlıklarına negatif faiz oranları uygulayabilir. Negatif faiz oranlarının empoze edilmesinin amacı yine kısa vadeli tüketici harcamalarını teşvik ederek durgunluğu önlemek iken, bu amaca özel servetin yok edilmesini hızlandırma pahasına ulaşılmaktadır. Örnek olarak dünyanın mevcut ekonomik durumunu alabiliriz. Merkez bankaları, piyasaları itibari parayla dolduran artan devlet borcu seviyelerini paraya çevirerek durgunluğu önlemek için COVID-19 salgını sırasında müdahale etti. Bu, daha az varlık peşinde koşan daha fazla parayla sonuçlandı, enflasyon için güvenilir bir reçete. Bu nedenle dünya, 20 yıl içinde en yüksek sürdürülebilir küresel enflasyon oranlarını görüyor ve bazı ülkeler küresel ortalamanın çok üzerinde oranlar yaşıyor. Enflasyon zaten harcamayı teşvik ediyor, çünkü insanlar paralarının bugün yarın olacağından daha değerli olduğunu anlıyorlar. Merkez bankaları, negatif faiz oranlarını uygulayarak, insanların tasarruflarının değerini daha da aşındırarak, zaten azalan kaynaklarını daha da hızlı harcamaları için ters bir teşvik yaratıyor. Bu kısır döngü ekonomik refahla değil, para biriminin çöküşüyle sona ermektedir.
Ceza ve genelleştirilmiş negatif faiz oranları, merkez bankalarının bireylerden ve özel kuruluşlardan kademeli olarak paraya el koymak için kullanabileceği yöntemler olsa da, kullanabilecekleri tek yöntem bunlar değildir. CBDC’ler bir kez uygulandıktan sonra, merkez bankalarının dünyanın herhangi bir yerindeki herhangi birinin nakit varlıklarını doğrudan kesintiye uğratmasını veya yeniden ele geçirmesini teknik veya yasal olarak engelleyen hiçbir şey yoktur. Merkez bankaları, devlet borçlarını ödemek, dijital nakit kullanımını caydırmak, para arzını azaltmak veya başka herhangi bir nedenle özel dijital nakite doğrudan el koyabilir. Bu olasılık açıkça tartışılmamış olsa da, CBDC’lerin politik ve teknik mimarilerine yerleştirilmiştir.
Son olarak, merkez bankaları programlı olarak her CBDC işlemi için vergi ödemeleri talep edebilir. Bazı ekonomistler, bu önlemin, fiziksel nakit kullanıldığında bazen kaçınılan vergi gelirlerini geri kazanmak için gerekli olduğunu savundular ve daha sonra oldukça iyimser bir şekilde, hükümetlerin etkin vergi oranlarını düşürmek için geri kazanılan vergi gelirlerinden yararlanabileceğini belirttiler.76 Zaten özel serveti hasat etmeye teşvik edilen gelir sıkıntısı çeken hükümetlerin vergileri düşürmek için her türlü önlemi alacağının bir göstergesi. Bunun yerine, CBDC’ler büyük olasılıkla, bireyler için ağır bir maliyetle devlet için ek vergi geliri elde etmek için kullanılacaktır.
Düşünün: Her CBDC işleminde zorunlu vergilendirme ile komşunuza 20$ verdiğiniz için veya çocuklarınıza harçlık verdiğiniz için veya bir bahçe satışında sattığınız her ürün için vergilendirilirsiniz. Arkadaşına lastik değiştirmesi için 50 dolar veya uzaktayken evine bakması için 100 dolar ödeyen bir kişi bu faaliyetler için vergilendirilir. Bu “gayri resmi” ekonomi, yalnızca kişilerarası yakın ilişkinin gerekli bir modu değil, aynı zamanda günden güne hayatta kalmak için ona güvenen milyonlarca insan için bir can damarıdır. Sokakta çiçek satan evsiz bir insanın her işlem için vergilendirildiğini hayal etmek ahlaki olarak akıl almaz bir şey.
Özet
- Perakende CBDC’ler programlanabilir nakittir.
- Programlanabilir nakit, merkez bankalarına tüketicilerle doğrudan ilişkiler sağlar.
- Merkez bankaları ve tüketiciler arasındaki doğrudan ilişkiler, merkez bankalarının aşağıdakileri yapmasını sağlar:
- Tüm finansal işlemleri denetleyin.
- Herhangi bir işlemi istediğiniz zaman işaretleyin, engelleyin veya tersine çevirin.
- Herkesin elinde ne kadar nakit tutabileceğini ve işlem yapabileceğini belirleyin.
- Hangi ürün ve hizmetlerin nakit olarak ve kimler tarafından satın alınabileceğini belirleyin.
- Para politikasını (negatif faiz oranları gibi) özel nakit tutma düzeyinde doğrudan uygulayın.
- Özel olarak tutulan nakit paraya el koyun.
- Ne kadar küçük olursa olsun, her nakit işlemde vergi tahsilatını zorunlu kılın.
Bitcoin’in CBDC’lerle nasıl bir ilişkisi olduğuna dair daha fazla ayrıntıya giren teknik incelemenin tamamını okumak için buraya tıklayın.
Bu, Natalie Smolenski ve Dan Held’in konuk yazısıdır. İfade edilen görüşler tamamen kendilerine aittir ve BTC Inc. veya Bitcoin Magazine’in görüşlerini yansıtmayabilir.
Merkez Bankası Dijital Para Birimlerinin Tehlikeli Etkileri
adlı haberi okudunuz. Bu konu hakkında ne düşündüğünüzü aşağıdaki yorumlar bölümünde bize bildirin. Diğer kripto para haberleri için aşağıya kaydırınız.
kaynak: www.bitcoin-rss.com
